۱-خود فرد: بر این اساس افرادی که در گذشته سرطان سینه داشته‌اند، احتمال دچار شدن به این سرطان در آنها بیشتر است.
۲-سابقه فامیلی: اگر نزدیکان درجه اول، سرطان سینه داشته باشند.
۳- زنانی که اولین بچه خود را در سن بالایی به دنیا می‌آورند.
۴- تغییرات در سینه
۵- کسانی که استرس دارند
۶- چاقی و افزایش وزن
۷- نداشتن فعالیت بدنی
۸- استفاده از توتون، تنباکو و دخانیات
۹- نوشیدن مشروبات الکلی
عوامل دیگری نیز در بروز سرطان پستان نقش دارند، از جمله آغاز عادت ماهیانه از سنین پایین ، کسانی که قرص‌های جلوگیری از بارداری را به مدت طولانی استفاده می‌کنند، خانم‌هایی که پس از یائسه شدن از داروهای استروژنی و هورمونی استفاده می‌کنند. البته باید تاکید کرد که وجود یک یا تمام این شرایط در هر فرد به معنای ابتلای قطعی وی به این بیماری نیست و این عوامل صرفا احتمال ابتلا را افزایش می‌دهند.
علامت های تشخیص سرطان سینه
۱- توده یا تومور پستان:
توده های مشکوک به سرطان در لمس به صورت سفت یا سخت، گاه غیرمتحرک و با چسبندگی به اطراف لمس می‌شوند. همان گونه که قبلاً گفته شد، اغلب این توده ها منفرد و بدون درد هستند. باید توجه داشت که قضاوت در مورد خوش خیم یا بدخیم بودن توده، بعهده پزشک معالج بوده و پس از بررسی های دقیق مقدور خواهد بود.
۲- ترشح از نوک پستان:
ترشحات پستان می‌توانند به رنگ های مختلف مشاهده شوند (سفید، قهوه ای، آبی، خاکستری، قرمز، سبز و یا بدون رنگ). ترشح ناشی از سرطان پستان معمولاً خون واضح و یا خونابه ای یا در برخی از موارد بی رنگ است.ترشح خونی یا آبکی که خودبخودی بوده و از یک پستان و از یک مجرا خارج شود، یا همراه با غده ای در پستان باشد، شک به سرطان را افزایش می‌دهد.
۳- تغییرات پوست پستان:
این تغییرات به صورت فرورفتگی و یا کشیدگی پوست پستان بروز می‌کنند. فرورفتگی پوست پستان ممکن است بطور ثابت و مشخص وجود داشته باشد و یا در حالات خاصی از معاینه پستان دیده شود. کشیدگی پوست، اگر چه علامتی مهم است ولی یافته قطعی دال بر سرطان نیست و گاهی به دنبال بیماری های خوش خیم پستان نیز دیده می‌شود.
۴- تغییرات نوک پستان:
در بعضی افراد فرورفتگی نوک پستان ممکن است بعد از شیردهی یا پس از دوران بلوغ ایجاد شود که معمولاً به طور خود به خودی و یا با دستکاری خود فرد به حالت اول برمی‌گردد. در حالیکه در سرطان، این فرورفتگی حالت ثابت دارد و با معاینه دقیق پستان ممکن است وجود غده ای در زیر نوک و هاله پستان مشخص شود.قرمزی و خارش نوک پستان همراه با پوسته پوسته شدن و ترک خوردن آن، می‌تواند علامت نوعی از سرطان پستان به نام پاژه باشد مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
۵- بزرگی غدد لنفاوی زیر بغل:
آنچه از اهمیت ویژه ای برخوردار است این موضوع است که بزرگی غدد لنفاوی زیربغل می‌تواند به دلیل ضایعات خوش خیم و حتی التهاب ها و ضربه به ناحیه دست و یا پستان باشد. بنابراین اگرچه این علامت بیمار را به سمت بررسی های بیشتر هدایت می کند ولی باید دانست که این حالت از ابتدا نگران کننده نیست.
۶- تغییراندازه پستان:
گاهی اوقات به علت بزرگی بیش از حد یک تومور و یا التهاب قابل توجه دور تومورهای کوچکتر، پستان در یک طرف، بطور واضحی بزرگتر از طرف مقابل می‌شود. البته اندازة دو پستان در افراد سالم نیز کاملاً مشابه نیست ولی بزرگی یک پستان نسبت به طرف دیگر که اخیراً ایجاد شده است، باید مورد توجه قرار گیرد و با انجام معاینه از عدم وجود توده و سلامت پستان مطمئن شد. گاهی هم تومورهای خوش خیم و نیز ضربه به پستان، خونریزی و یا التهاب ناشی از تجمع شیر در پستان (بویژه در خانم های باردار و شیرده) و کیست های بزرگ، باعث این عدم تقارن می‌شوند که با معاینه و استفاده از روش های تشخیصی، می‌توان نوع آنها را تعیین نمود (۳ و ۲).
با وجود آنکه نمی‌توان از ایجاد سرطان پستان جلوگیری کرد ولی با تشخیص زودرس و به موقع آن، شانس بیشتری برای درمان موفقیت آمیز این بیماری وجود دارد.البته لازم به ذکر است که بیشتر اوقات این علائم، دلیل بر وجود سرطان نیست. لذا بهتر است در این باره نزد یک پزشک بروید تا مطمئن شوید.
سه روش شناخته شده برای تشخیص زودرس سرطان سینه وجود دارد که عبارتند از:
خودآزمایی پستان
معاینه پستان توسط پزشک
ماموگرافی
درمان‌های سرطان سینه
درمان های مختلفی برای سرطان سینه شناخته شده است. یکی از مهم ترین درمان ها بستگی به محل دقیق سرطان دارد و مشخص می‌کند که آیا هر دو سینه درگیر هستند و نیز فاصله سلول سرطانی از دیگر نقاط بدن چقدر است؟
اندازه سلول سرطانی، نوع و محل واقع شدن، وضعیت گیرنده های استروژن و پروژسترون، سن بیمار و سلامتی او و عقیده بیمار، از جمله سؤالاتی هستند که می‌توان درمان را با آنها شروع کرد. درمان های مختلفی وجود دارد، از جمله:
– جراحی: که شامل برداشتن سلول سرطانی، برداشتن سینه و برداشتن عضله سینه است.
– شیمی درمانی
– رادیوتراپی (اشعه درمانی)
– هورمون درمانی: این درمان باعث توقف اثر استروژن بر سلول های سرطانی سینه می‌شود. این درمان وقتی استفاده می‌شود که استرژن و پروژسترون در بروز سرطان نقش داشته‌اند.
